Αν πούμε ότι το κινητό είναι η προέκταση του χεριού μας μάλλον δεν φαντάζει και πολύ υπερβολικό στις μέρες μας. Αρκεί να σκεφτούμε πόσα – απαραίτητα ή μη – περνούν μέσα από το smartphone μας καθημερινά : επικοινωνία, ενημέρωση, τραπεζικές συναλλαγές, ψυχαγωγία, οργάνωση κτλ. Πολλές δε από αυτές τις λειτουργίες τις εκτελούμε συνδυαστικά όπως για παράδειγμα περπατάμε γράφοντας ένα μήνυμα ή σερφάρουμε στο ίντερνετ ακούγοντας ραδιόφωνο. Αυτό μας δημιουργεί την αίσθηση ότι είμαστε multitasking. Δεν είμαστε!
Οι παλαιότεροι θα θυμάστε ότι τα κινητά εκτελούσαν μία λειτουργία τη φορά. Ξεκινούσαμε ένα sms, το γράφαμε, το στέλναμε. Μετά το πέρας της αποστολής μπορούσαμε για παράδειγμα να μπούμε στον κατάλογο με τις κλήσεις. Το multitasking μπήκε για τα καλά στη ζωή μας χάρη στα PC. Στο πιο απλό desktop σήμερα θα βρούμε ταυτόχρονα να τρέχουν email, κειμενογράφος, τηλεδιάσκεψη και κοινωνικά δίκτυα. Πλέον κάτι ανάλογο γίνεται και στα περισσότερα smartphones. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος όμως πως διαχειρίζεται όλη αυτή τη συνεχή ροή πληροφορίας από διαφορετικές πηγές;
Ο David Strayer, ερευνητής στις γνωστικές νευροεπιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Utah, εξηγεί ότι «ο άνθρωπος είναι κακός στο multitasking και αυτό έχει να κάνει με την οργάνωση του εγκεφάλου μας. Στην πραγματικότητα ο εγκέφαλος δεν διαχειρίζεται τις εργασίες ταυτόχρονα. Εναλλάσσεται από τη μία στην άλλη». Κι αυτή ακριβώς η εναλλαγή μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο δύσκολη. Και δεν εξαρτάται μόνο από την περιπλοκότητα των εργασιών αλλά και από δικούς μας παράγοντες όπως η κούραση και η ψυχολογική μας κατάσταση.
Από όλους τους πιθανούς συνδυασμούς «ανθρώπινου» multitasking αναμφίβολα ο πιο πολυσυζητημένος είναι η χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση. Αρκετοί θα πουν ότι η οδήγηση μετά από κάποια χρόνια εμπειρίας γίνεται μια αυτοματοποιημένη διαδικασία, ως εκ τούτου θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάτι άλλο ταυτόχρονα. Και εδώ είναι το μεγάλο λάθος! Ο Paul Brazzolotto, δόκτωρ στη γνωστική ψυχολογία, διαβεβαιώνει «ότι αυτή η άνεση στην οδήγηση είναι απατηλή επειδή η οδήγηση είναι μια πολύπλοκη δραστηριότητα κατά την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε μεγάλο πλήθος πληροφοριών». Και επ’αυτού ο David Strayer παραθέτει τα αποτελέσματα πολλών σχετικών ερευνών : οι «πολυπράγμονες» οδηγοί παρατηρούν μικρότερη περίμετρο του δρόμου, έχουν μειωμένη ικανότητα πρόβλεψης του τι θα συμβεί, δυσκολεύονται να προσδιορίσουν τα αντικείμενα που βρίσκονται στο οπτικό τους πεδίο και εκτιμούν λανθασμένα την ταχύτητα των υπόλοιπων οχημάτων. Διαβάζοντας όλα τα προηγούμενα πιθανόν να τα συμμερίζεστε. Το απροσδόκητο όμως είναι ότι όλες αυτές οι αδυναμίες συνεχίζουν για τουλάχιστον 27 δευτερόλεπτα αφότου έχει τελειώσει η παράλληλη με την οδήγηση δραστηριότητα!
Όσο και να μην το συνειδητοποιούμε η χρήση του smartphone είναι επίσης μια δραστηριότητα που απαιτεί γνωστικούς πόρους (ακουστικές πληροφορίες, οπτικές πληροφορίες, αλληλεπίδραση). Γι’ αυτό αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες ατυχήματος με τη χρήση κινητού κατά την οδήγηση. Κι ας φαίνονται δύο καθημερινές «αυτοματοποιημένες» δραστηριότητες.
Εξάλλου, όπως εξηγεί ο Paul Brazzolotto, δεν είναι τυχαίο ότι αν ακούμε μουσική χωρίς λόγια ή έστω με ξένο στοίχο, μειώνεται ο αντίκτυπος σε σχέση με το ραδιόφωνο. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο επηρεάζει μια συνομιλία στο κινητό.
Για επίλογο ας κρατήσουμε τη συμβουλή του προκειμένου να οδηγούμε με μεγαλύτερη ασφάλεια : να κάνουμε διαλείμματα. Δεν είναι τόσο η κούραση που μας καταβάλει όσο ότι η προσοχή μας μειώνεται όταν κάνουμε την ίδια εργασία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επειδή χρησιμοποιούμε το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου είναι απαραίτητο να προκαλέσουμε ένα άλλο τμήμα για λίγο. Κι αυτό σίγουρα δεν θα γίνει στέλνοντας sms όταν οδηγούμε…
Ακολουθήστε το Gizchina Greece στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι και άμεσα, όλα τα τεχνολογικά νέα! Αν ψάχνετε HOT προσφορές, κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Telegram!
